Dit was alweer onze één na laatste week in Suriname, de tijd vliegt. En het was als belangrijkste onze één na laatste warme week, want volgende week vertrekken we weer naar Nederland waar het koud en nat is. Dat laatste is het hier inmiddels ook al twee dagen. En ook erg bewolkt.

De afgelopen week hadden we een wisselweek. Ik zat hier in Suriname met 13 studenten van de Pabo en we zaten verdeeld over 4 scholen. Iedereen zat dus 6 weken op dezelfde school en de afgelopen week hebben we op elkaars scholen gekeken.

Maandag 19 november:
Vandaag ben ik met Maureen naar de Santopolderschool geweest. Dat is ruim 20 minuten lopen in de brandende zon, dus we zijn in ieder geval behoorlijk verkleurd. Toen we aankwamen bij de school hebben we al bijzondere taferelen kunnen zien. Heel veel kinderen komen lopend vanuit Sunny point (achterstandswijk) naar school. Andere kinderen worden met een busje gebracht. Er komen dan echt 15-20 kinderen uit het busje (9 persoonsbusje) stappen en dan blijven er nog kinderen in zitten die naar de Clarkeschool gaan. Ik heb er wel fimpjes van gemaakt dus die kan je bij thuis komst wel bekijken. Om 7.55 begon ook hier de vlaggenparade, een stuk formeler dan bij ons. De kinderen staan in twee rijen voor hun lokaal, één rij jongens en één rij meisjes. Ze zijn/staan doodstil. En dan gaat er één klas naar de mast toe en die hijsen de vlag en zingen het eerste couplet van het volkslied. Hierna begint de school. Wij moesten wachten op de directrice die pas om 8.40 aankwam. Ze gaf ons een rondleiding en wij hebben er toen voor gekozen om in verschillende klassen te kijken. We zijn in een 5e, 6e, 3e en een 1e klas geweest en als laatst een kleuterklas. Wat ons opviel was dat dit wel een stukje anders was als op mijn school. Er wordt wel goed onderwijs gegeven, er zijn genoeg materialen en de lokalen zien er leuk uit, maar het is allemaal net wat armoediger en ook de leerkrachten en kinderen zijn net wat armoediger/ brutaler. Al met al was het een leuke dag.

Dinsdag 20 november:
Vandaag zijn we met een grote groep naar de Clarkeschool geweest. De verhalen waren al erg heftig, maar de praktijk wees dit ook uit. Esther, Marleen S en Marlinda waren al wat vroeger naar de Clarke gegaan en wilden graag kijken in een 1e klas. Hier was geen docent dus probeerden zij de klas te runnen tot de invaller zou komen. Dit is gewoon echt onmogelijk. De kinderen lopen door de klas, schreeuwen, slaan elkaar, stoeien/vechten en luisteren echt totaal niet. Een ramp. Daarnaast kunnen ze nog niet tot 10 tellen en kennen ze pas een paar letters. Toen de invaller aankwam gingen de kinderen meteen op hun plek zitten en waren helemaal stil. Te bizar voor woorden, ze hebben gewoon geen enkel respect voor blanken. Hanneke, Jaap en ik zijn toen naar de andere 1e klas gegaan. Hier was ook een invaller. De kinderen waren bezig met een schrijfles. De letter v moesten ze meerdere malen overschrijven. Het viel ons op dat er maar heel weinig kinderen aan het schrijven waren. Ik stond naast een jongetje en vroeg hem waarom hij niet schreef, hij antwoordde: 'Ik heb geen potlood juffrouw'. Dan breekt toch wel even je hart. Al die kinderen waren niet bezig, omdat ze geen potlood hadden, hoeveel kost een potlood nou... Toen ik zijn schriftje bekeek zag ik ook dat er maar heel weinig bladzijdes gevuld waren met letters. Ik heb hem toen mijn pen gegeven, de beste die ik. Samen hebben we de bladzijde vol geschreven (zelf kon hij nog geen letter schrijven). Apentrots dat hij was. Ook andere kinderen hebben we pennen gegeven en geholpen met schrijven. Toen een meisje met een van ons gekregen pen trots haar bladzijde liet zien aan de juf werd ze alleen maar boos, ze mogen niet met pen schrijven (breekpunt 2). Ons duidelijk antwoord aan haar: 'liever met pen dan helemaal niet, deze kinderen hebben geen potlood'. Helaas begrepen ook haar, dat zij dit morgen zou horen van de eigen juf, dus hebben wij boven de bladzijde geschreven dat ze van ons een pen hebben gekregen. Tijdens de pauze gingen we weg uit deze klas. Mijn heldje kwam me achterna met de pen, hij wilde hem aan mij terug geven, breekpuntje 3, toen ik hem vertelde dat hij hem mocht houden en er heel goed mee moest leren schrijven was hij apentrots, breekpuntje 4.
Na de pauze zijn we naar de overkant van de weg gegaan, daar staat het oude gedeelte met de 3e, 4e en 5e klassen. Dit ziet er allemaal nog veel erger uit, allemaal lokaaltjes naast elkaar zonder tussenschotten, kleine tafels en stoelen en dan de onmogelijke, verschrikkelijke stank. Dit is echt nog veel erger. Ik kan jullie wel uitgebreid vertellen hoe het er is, maar ik denk dat ik er geen goed beeld van kan geven. Ik zal wat foto's op mijn blog zetten, dan kan je in ieder geval wat zien, maar ik beter zeggen kom zelf eens kijken ;).

Woensdag 21 november:
Esther en ik zijn vandaag naar de Santopolderwegschool geweest. Een redelijk goede school waar voornamelijk Hindoestanen op zitten. Hier werden we hartelijk ontvangen door de onder directrice en hebben ook hier een rondleiding gekregen. Ik ben toen blijven plakken bij de kleuters. En dit was echt evrschrikkelijk. Deze juf was niet echt van plan om iets te gaan doen met de kinderen of dit langer dan 5 minuten vol te houden. Toen ik de klas in kwam waren de kinderen al een kwartier niets aan het doen en dit ging nog even zo door. Hierna hield de juf 3 minuten een klassengesprek en deed ze 5 minuten een spelletje buiten. Toen moesten de kinderen weer naar binnen en overliggen aan hun tafel (overliggen = slapen/liggen/stil zijn). Ruim een half uur heeft de juf alleen maar dingen voor haar zelf gedaan!!! Toen deed ze toch noch maar even een rekenspelletje, wel 10 minuten. Daarna is met de hele klas naar de wc's gegaan, moest iedereen plassen en toen was het alweer pauze. Deze juf deed niet alleen niets, ze was ook onwijs onaardig tegen de kinderen, bekte ze constant af. Na de pauze ben ik in klas 5 geweest. Hier kregen de kinderen les over spreekwoorden. De afgelopen weken hebben we vooral gemerkt dat de mensen hier niet heel slim zijn, letterlijk!! En ook hier bleek dat weer, want de juf legde het speekwoord ‘al heeft een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijke aap' uit (tuurlijk juf). Dit legde ze uit door een voorbeeld te geven: als je een heel lelijk kind hele mooie kleren geeft, dan zijn de kleren heel mooi, maar het blijft een lelijk kind. Juf, perfect voorbeeld met een klas vol onzekere pubers voor je. Tactisch zijn ze hier in Suriname ook zeker niet. De kinderen worden heel negatief behandeld en veel afgebekt.
Hierna ben ik in een 4e klas geweest, dit was een leuke les en een goede juf. Als laatste heb ik in de klas van de Hanneke gezeten, een 1e klas. Ik werden meteen werkbladen in mijn handen gedrukt of ik die even wilde uitdelen en er boekjes van wilde maken. En of ik daarna even kon helpen met het uitdelen en verzorgen van de tractie van een kind in de klas (Lapis, cake, fernandes en een enorme zak snoep).

Donderdag 22 november:
Vandaag weer een dagje Clarkeschool. Met Ilse en Mariëlle zit ik in de klas bij juf Sheila een 2e klas. Dit blijkt één van de verschrikkelijkste juffen te zijn en het klopt ook!!! Al in het eerste kwartier worden er meerdere kinderen geslagen, het gaat namelijk zo.
De kinderen moeten hun huiswerk voor zich leggen. Als je het niet gemaakt hebt slaat de juf je met een liniaal, soms tegen je arm, rug of schouders. De andere keer gebruikt ze een bordliniaal op de vlakke handen van een meisje, draait ze letterlijk een oor om van een kind en slaat ze iemand anders met de vlakke hand. Het ziet er verschrikkelijk uit. Er gaat dan echt een steek door je hart. Slaan is niet het enige wat ze doet. Ze schreeuwt tegen de kinderen, ze is zeer negatief en scheld de kinderen helemaal uit. 'stelletje apen' 'doe niet zo verschrikkelijk dom' jullie zijn kakkerlakken' 'ik krijg hoofdpijn van jullie' 'jullie kunnen geen Nederlands, wat doen jullie in de 2e klas' Deze juf heeft twee gezichten ze is verschrikkelijk, maar ze kan ook heel lief doen. Daarnaast geeft de juf wel echt les, staat ze voor het bord, doet ze de redactiesommen voor enz. Heel apart.

De Clarkeschool staat bekent als de slechtste school van Suriname. Ik geloof alleen niet dat dit uit onwil is, of om de slechte leerkrachten. Ik weet zeker dat deze leerkrachten de situatie graag zouden willen veranderen. Ze zijn zelf ook op deze manier groot gebracht, met slaan en negatief geschreeuw. Er zitten 1100 leerlingen op deze school die allemaal uit Sunny point komen en allemaal eigenlijk letterlijk kansloos zijn. Deze kinderen wacht net zo'n toekomst als dat hun juffen hebben. Verschrikkelijk om te zien. Maar daardoor heb ik juist ook een enorm respect voor de leerkrachten die op deze scholen les moeten geven, zonder materiaal, zonder boeken, met kansloze kinderen en allemaal met een trauma uit hun eigen jeugd.

's Avonds hebben we met zijn allen een film gekeken. Was wel erg gezellig. Tijdens de film kwam er nog een enorme hoosbui, waardoor iedereen op een andere plaats moest zitten om te zorgen dat je niet nat werd.

Vrijdag 23 november:
Vandaag lekker een dagje vrij. Even de stad in voor een duikbril, want die kan ik goed gebruiken tijdens mijn ultra toffe verrassing. En ik heb echt heerlijk gegeten bij de mac. Pittige kippenkluifjes. 's Middags voor de laatste keer kinderclub. Over de dwaas man en de wijsman. Twee van de Surinaamse kinderclub leidsters zouden ook mee helpen met het verhaal, het zingen en de het aanleren van de tekst. Ook zou iemand anders werkjes regelen. Maar zoals dat hier wel vaker gebeurd, kwam er maar één opdagen en konden wij dus nog snel even een ander programma in elkaar knutselen. We merkten wel dat er iets meer chaos was, maar het was zeker weer ontzettend leuk.
's Avonds hebben we weer heerlijk gegeten bij 't Vat. Al werd dat wel iets later dan verwacht. We reden namelijk met het bus richting de stad en plotseling hier hij er mee op, midden op de weg. We hebben hem toen aan de kant geduwd en Thirsa (die toevallig langsreed) heeft toen naar oom Otje en tante Helen gebeld. Zij zijn toen gekomen met een nieuwe accu en hebben deze er snel in gebouwd (toch wel raar dat dat zo snel kan in 7 minuten tijd!!!). Hierna zijn we lekker door gereden naar 't Vat en dit ging prima. Na het eten zijn we nog wezen bowlen, erg gezellig, helaas niet gewonnen dit keer.

Zaterdag 24 november:
Het is alweer zaterdag, precies over een week vertrekken we weer naar Nederland. Maar eerst hebben we nog een hele leuke toffe super gave week voor boeg...
Wil je weten wat check morgennacht mijn facebook of volgende week weer deze blog ?

liefs